NIEZBĘDNIK DLA OSOBY DOTKNIĘTEJ
PRZEMOCĄ W RODZINIE,
CZYLI PRAKTYCZNY ZBIÓR WSKAZÓWEK
10 wskazówek dla osoby dotkniętej przemocą
1. Nie trać wiary w możliwość pokonania przemocy.
2. Nie pozwól, by lęk skłonił Cię do bezczynności i milczenia.
3. Nie pozwól się krzywdzić. Masz prawo do godnego życia.
4. Nie wierz w obietnice składane przez sprawcę przemocy, zwłaszcza gdy wielokrotnie ich nie
dotrzymał. Nie dotrzyma ich.
5. Podejmij działania – życie masz jedno!
6. Nie pozwól sprawcy, aby Cię przechytrzył, gdyż straci do Ciebie resztki szacunku i staniesz się
jeszcze łatwiejszym celem.
7. Nie pozwól wykorzystywać się przez sprawcę przemocy – taka sytuacja również osłabia Twój
obraz w jego oczach.
8. Pamiętaj! Problemu nie rozwiąże nikt bez Twojego udziału.
9. Nie odkładaj na później działań, których nie unikniesz.
10. Nie ukrywaj przemocy – to nieprawda, że nikt nie wie o Twoim problemie.
1. Przerwij milczenie!
Powiedz o swoim problemie osobie, do której masz zaufanie, tzn. osobie, która Cię zrozumie i będzie wspierać. To od Ciebie zależy, kto nią będzie. Może to być ktoś z rodziny, przyjaciel. Ważne, aby ta osoba potrafiła Cię wysłuchać. Musisz mieć pewność, że to, co powiesz, będzie potraktowane
z należytą powagą. Jeżeli nie możesz zaufać nikomu w swoim otoczeniu, powinieneś szukać pomocy w instytucji, np. w ośrodku pomocy społecznej, ośrodku interwencji kryzysowej, specjalistycznym ośrodku wsparcia, na policji, w punktach konsultacyjnych, w placówkach służby zdrowia. Możesz powiedzieć o tym również w placówce oświatowej, np. w szkole oraz pracownikom służby zdrowia.
2. Zgłoś przemoc!
Przemoc, której doświadczasz, możesz zgłosić do wybranej przez Ciebie służby czy instytucji.
L.p. |
Gdzie szukać pomocy |
W jakich sytuacjach |
1. |
Policja |
Pomoc w nagłej sytuacji przemocy, ale także, by uzyskać pomoc, gdy przemoc zdarzała się wcześniej, gdy się boisz – zadzwoń lub przyjdź osobiście, może także zrobić to inna osoba, do której masz zaufanie
|
2. |
Ośrodek pomocy społecznej/gminny zespół interdyscyplinarny do spraw przeciwdziałania przemocy w rodzinie
|
Najlepiej przyjdź osobiście i opowiedz o swoim problemie. Ta pomoc jest długofalowa i obejmie wiele aspektów Twojego życia, np. będzie się wiązać z troską o to, czy masz pieniądze, pracę, bezpieczne schronienie
|
3. |
Ośrodek interwencji kryzysowej
|
Przyjdź osobiście. Otrzymasz pomoc specjalistów, np. psychologa, prawnika. Możesz tu bezpłatnie znaleźć schronienie dla siebie i swoich dzieci nawet do 3 miesięcy
|
4. |
Specjalistyczny ośrodek wsparcia
|
Możesz w nim znaleźć bezpłatne schronienie dla siebie i swoich dzieci bez skierowania i bez względu na dochód na okres 3 miesięcy z możliwością przedłużenia pobytu (§ 1, pkt 1a rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie standardu podstawowych usług świadczonych przez specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie, Otrzymasz tu specjalistyczną pomoc psychologiczną, prawną, pedagogiczną, socjalną i medyczną (w podstawowym zakresie). Kontakt: osobisty, telefoniczny, e-mail
|
5. |
Prokuratura |
Możesz złożyć ustne lub pisemne zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa
|
6. |
Niebieska Linia
|
0 801 12 00 02 – telefon dla ofiar i świadków przemocy Połączenie jest płatne za pierwszy impuls wg stawki operatora
|
7. |
Dziecięcy telefon zaufania Rzecznika Praw Dziecka
|
0 800 12 12 12 – z numerem można połączyć się bezpłatnie
|
8. |
Telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
|
116 111 – każdy problem
|
WAŻNE!
Masz prawo do ubiegania się o pomoc finansową, z której możesz skorzystać niezależnie od
instytucji/osoby, do której zwróciłeś się o pomoc w sprawie przerwania pasma przemocy.
Pomoc finansowa
Pomoc finansowa udzielana jest jedynie przez ośrodek pomocy społecznej.
1. Wniosek ustny lub pisemny musi zostać złożony bezpośrednio przez osobę zainteresowaną bądź członka rodziny.
2. Osobę i rodzinę, która korzysta z pomocy społecznej, obowiązuje współpraca w rozwiązywaniu swojej trudnej sytuacji życiowej.
3. Pomoc może być udzielona m.in. z powodu ubóstwa i przemocy.
4. Prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 542 zł oraz osobie w rodzinie, której dochód
na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty 456 zł. Kwoty 542 zł i 456 zł określane są jako „kryterium dochodowe”.
5. Dochód to suma miesięcznych przychodów z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku,
a w przypadku utraty dochodu – z miesiąca, w którym wniosek został złożony, bez względu na tytuł
i źródło ich uzyskania.
1) Zasiłek stały
Zasiłek stały przysługuje osobie samotnie gospodarującej wówczas, gdy jest ona niezdolna do pracy
z powodu wieku lub całkowicie niezdolna do pracy, jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium osoby samotnie gospodarującej.
W przypadku osoby mieszkającej w rodzinie oprócz przesłanki o niezdolności do pracy muszą zostać spełnione dwa inne warunki, tzn. dochód tej osoby nie może przekraczać kryterium dochodowego, zaśdochód na osobę w rodzinie nie może przekraczać kryterium dochodowego na osobę w rodzinie.
2) Zasiłek okresowy
Zasiłek okresowy przysługuje w szczególności z powodu bezrobocia, długotrwałej choroby. Aby go otrzymać, musi zostać spełniony także warunek kryterium dochodowego.
3) Zasiłek celowy
Zasiłek celowy przyznawany jest w celu zabezpieczenia niezbędnych potrzeb bytowych, np. żywność,
leki, leczenie, opał, odzież, drobne remonty i naprawy.
4) Specjalny zasiłek celowy
W szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie lub rodzinie o dochodach przekraczających kryterium dochodowe może być przyznany:
a) specjalny zasiłek celowy w wysokości nieprzekraczającej odpowiednio kryterium dochodowego osoby lub rodziny,
b) zasiłek okresowy, zasiłek celowy lub pomoc rzeczowa, pod warunkiem zwrotu części lub całości kwoty zasiłku lub wydatków na pomoc rzeczową.
5) Pomoc na ekonomiczne usamodzielnienie
Pomoc pieniężna w celu ekonomicznego usamodzielnienia może być przyznana w formie jednorazowego zasiłku celowego lub nieoprocentowanej pożyczki. Warunki udzielenia pożyczki określa się w drodze umowy z gminą.
Ośrodek pomocy społecznej przede wszystkim świadczy pracę socjalną na rzecz poprawy funkcjonowania osób i rodzin w ich środowisku społecznym. Praca socjalna jest świadczona osobom i rodzinom bez względu na posiadany dochód.
WAŻNE!
Możesz zwracać się o pomoc do służb i instytucji, lecz powinieneś wiedzieć, że zawsze skutecznie, w ramach swych kompetencji, zareagują one na problem przemocy.
Wybrane służby i instytucje oraz ich kompetencje dotyczące pomocy.
L.p. |
Służby i instytucje |
Kompetencje |
1. |
Pomoc społeczna
|
1. Przyjęcie zgłoszenia/wiadomości o fakcie przemocy: · Pracownicy socjalni są grupą zawodową, która w wielu przypadkach jako pierwsza otrzymuje informację o występowaniu zjawiska przemocy w rodzinie. Informacja taka może dotrzeć do pracownika socjalnego: – podczas przeprowadzania rodzinnego wywiadu środowiskowego, – podczas rozmowy telefonicznej z ofiarą przemocy w rodzinie, – poprzez zawiadomienie od przedstawicieli innych grup zawodowych (policji, straży miejskiej, kuratora sądowego, pedagoga szkolnego, psychologa, lekarza, przedstawiciela gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych itp.), – w wyniku zgłoszenia problemu przez inne osoby (dalszą rodzinę, sąsiadów, pracodawców, znajomych lub innych świadków). 2. Przeprowadzenie rodzinnego wywiadu środowiskowego: · Każde zgłoszenie wymaga podjęcia działań i natychmiastowej reakcji ze strony pracownika socjalnego, który jest zobowiązany do kierowania się dobrem osób, wobec których stosowana była przemoc oraz do zachowania tajemnicy zawodowej. · Również w przypadku osób/rodzin niekorzystających z usług pomocy społecznej, ale wobec których stosowana jest przemoc w rodzinie, pracownik socjalny przyjmujący zgłoszenie zobowiązany jest do podjęcia działań pomocowych. · Rodzinny wywiad środowiskowy powinien umożliwić diagnozę sytuacji ofiary przemocy w rodzinie i zdobycie niezbędnej wiedzy do podjęcia działań pomocowych. 3. W przypadku stwierdzenia przemocy w rodzinie pracownik socjalny wypełnia formularz „Pomoc Społeczna – Niebieska Karta”, stanowiący załącznik do rodzinnego wywiadu środowiskowego oraz uruchomienia procedury Niebieska Karta: · W przypadku niemożności przeprowadzenia rodzinnego - wywiadu środowiskowego oraz wypełnienia formularza „Pomoc Społeczna – Niebieska Karta” w miejscu zamieszkania ofiary przemocy w rodzinie dopuszcza się możliwość wypełnienia dokumentacji w miejscu wskazanym przez ofiarę lub zaproponowanym przez pracownika socjalnego. · Pracownik socjalny zobowiązany jest do zapewnienia osoby/rodziny, wobec której stosowana jest przemoc, iż podejmowane przez niego działania mają na celu pomoc i zapewnienie bezpieczeństwa. · Należy udzielić doraźnego wsparcia ofierze przemocy oraz zapewnić ją, że nie jest winna przemocy oraz że odpowiedzialność ponosi sprawca. · Pracownik socjalny zobowiązany jest do poinformowania osoby/rodziny, wobec której stosowana jest przemoc, że powzięcie informacji o wystąpieniu przemocy w rodzinie zobowiązuje go do przekazania informacji do wiadomości policji lub prokuratury. · Zgodnie z art. 12.1 ustawy z dnia 10 czerwca 2010 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. z 2010 r. Nr 125, poz. 842) osoby, które w związku z wykonywaniem swoich obowiązków służbowych powzięły podejrzenie o popełnieniu przestępstwa z użyciem przemocy wobec członków rodziny, powinny niezwłocznie zawiadomić o tym policję lub prokuratora. 4. Działania skierowane na ofiarę przemocy w rodzinie: · Jeśli istnieje niebezpieczeństwo utraty zdrowia lub życia osoby/rodziny, wobec której stosowana jest przemoc, pracownik socjalny zobowiązany jest do podjęcia natychmiastowych działań, mających na celu zapewnienie schronienia i umieszczenie osoby/rodziny np. w specjalistycznym ośrodku wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie, ośrodku interwencji kryzysowej, ośrodku wsparcia, hostelu, schronisku, domu dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, ośrodków prowadzonych przez organizacje pozarządowe, Kościół itp. · W przypadku stwierdzenia lub podejrzenia popełnienia przestępstwa zwłaszcza w stosunku do dziecka pracownik socjalny powiadamia policję, sąd, prokuraturę. · Pracownik socjalny powinien poinformować osobę/rodzinę, wobec której stosowana jest przemoc, o przysługujących jej prawach i możliwościach uzyskania pomocy od specjalistów z różnych dziedzin, np. prawnika, psychologa, policjanta, lekarza, pedagoga szkolnego, pracownika socjalnego itp., w tym również o formach udzielanej pomocy dzieciom. · Pracownik socjalny informuje ofiarę, że podejmowane działania będą odbywały się za zgodą ofiary przemocy w rodzinie (nie dotyczy to sytuacji, w której zostało złamane prawo). · Pracownik socjalny powinien mobilizować osobę/rodzinę, wobec której stosowana jest przemoc, do podjęcia działań zmierzających do zmiany sytuacji osobistej, rodzinnej. · Pracownik socjalny opracowuje plan pomocy osobie/rodzinie, wobec której stosowana jest przemoc, z uwzględnieniem: wsparcia psychologicznego, prawnego, finansowego, socjalnego, schronienia itp., ze szczególnym zwróceniem uwagi na sytuację dzieci w rodzinie. · Pracownik socjalny, informując o możliwości uzyskania wsparcia, podaje ofierze przemocy informację w formie pisemnej z dokładnym adresem instytucji, aktualnym numerem telefonu oraz nazwiskiem specjalisty mogącego udzielić pomocy. · Pracownik socjalny powinien skontaktować się ze wskazaną instytucją w celu przekazania informacji o sytuacji osoby/rodziny oraz poinformowania, że osoba/rodzina będzie potrzebowała pomocy. · Pracownik socjalny informuje służby i organizacje pozarządowe o sytuacji rodziny (w tym dzieci) i podejmuje współpracę z nimi w celu podjęcia wszechstronnych działań, zmierzających do udzielenia wsparcia i pomocy osobie/rodzinie ofierze przemocy. · Pracownik socjalny ma obowiązek poinformowania osoby/rodziny, wobec której stosowana jest przemoc, że w celu podjęcia kompleksowych działań, mających na celu specjalistyczną pomoc, istnieje możliwość powołania zespołu interdyscyplinarnego, składającego się ze specjalistów z różnych dziedzin. Należy uwzględnić fakt, że ustalenia zespołu będą realizowane za zgodą osoby zainteresowanej |
2. |
Policja
|
Policja ma obowiązek reagowania w sytuacjach zagrożenia życia, zdrowia i bezpieczeństwa obywateli, a w szczególności dziecka oraz w sytuacji stwierdzenia przestępstwa. Policja jest instytucją, której pomoc jest niezbędna w interwencji w sytuacjach kryzysowych. · Podczas przeprowadzania interwencji policjant podaje swoje imię i nazwisko, stopień, nazwę jednostki oraz numer służbowy. · Policjant przeprowadza szczegółowy wywiad i ustala, czy istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa. · Wypełnia „Niebieską Kartę” – karta A. · Policjant udziela ofiarom przemocy niezbędnej pomocy i wsparcia oraz przekazuje kartę B. · Sprawdza stan trzeźwości sprawcy. · Przeprowadza rozmowy interwencyjne ze sprawcą, a jeśli zajdzie taka konieczność, stosuje środki przymusu bezpośredniego i zatrzymanie. · Po interwencji przekazuje kartę A do dyżurnego jednostki, a ten przekazuje ją do dzielnicowego. · Dzielnicowy zakłada teczkę „Przemoc domowa” i gromadzi w niej niezbędną dokumentację dotyczącą danej rodziny. · Kontaktuje się z rodziną, w której doszło do przemocy. · Powiadamia inne służby, instytucje i organizacje pozarządowe o sytuacji w danej rodzinie i podejmuje współpracę z nimi. · Dzielnicowy odbywa wizytę w rodzinie, w której doszło do przemocy, w celu sprawdzenia bezpieczeństwa rodziny. · Uczestniczy w spotkaniach zespołu interdyscyplinarnego. Przemoc wobec dzieci Dzieci poniżej piętnastego roku życia, które są ofiarami przestępstw zawartych w dziale: XXV i XXVI Kodeksu karnego, podlegają specjalnej procedurze przesłuchania i nie mogą być przesłuchiwane przez policję. · Policja przeprowadza szczegółowy wywiad i ustala, czy istnieje podejrzenie popełnienia przestępstwa. · Informuje opiekuna prawnego małoletniego o organizacjach i instytucjach wspierających ofiary lub kontaktuje go z nimi, jeśli sobie tego życzy.
· Obligatoryjnie wypełnia Niebieską Kartę i sporządza notatkę informującą · Podejmuje działania zmierzające do zabezpieczenia dowodów przestępstwa. · Podejmuje decyzję o zatrzymaniu sprawcy. · W sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia ofiary (ze szczególnym uwzględnieniem zagrożenia życia i zdrowia dziecka) podejmuje decyzję o umieszczeniu dziecka w placówce interwencyjnej, szpitalu. · O powyższych działaniach zawiadamia sąd rodzinny i nieletnich. · Przekazuje informacje zawarte w dokumencie Niebieska karta dzielnicowemu właściwemu ze względu na miejsce zdarzenia. Dzielnicowy sprawuje nadzór nad wykonywaniem dozoru, jeśli został zastosowany, a zgromadzoną dokumentację dołącza do akt sprawy |
3. |
Służba zdrowia
|
Przedstawiciele służby zdrowia są prawnie zobowiązani do podejmowania interwencji w sytuacjach, gdy w wyniku wykonywania obowiązków służbowych zdobyli informację o przemocy, zwłaszcza wobec dziecka, osób starszych, niepełnosprawnych. Ustawa o zawodzie lekarza, art. 40 § 2, wskazuje na możliwość odejścia od zachowania tajemnicy zawodowej, gdy jej zachowanie może stanowić niebezpieczeństwo dla życia, zdrowia pacjenta lub innych osób. Analogiczne przepisy znajdują się w ustawie o zawodach pielęgniarki i położnej. · Pracownicy służby zdrowia są grupą zawodową, która w wielu przypadkach uzyskuje informację o występowaniu zjawiska przemocy w rodzinie. Informacja taka może dotrzeć do pracownika: – podczas badania ambulatoryjnego, – podczas wizyt w środowisku (pielęgniarka), – poprzez zawiadomienie od przedstawicieli innych grup zawodowych (policji, straży miejskiej, kuratora sądowego, pedagoga szkolnego, psychologa, przedstawiciela gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych itp.), – w wyniku zgłoszenia problemu przez inne osoby (dalszą rodzinę, sąsiadów, pracodawców, znajomych lub innych świadków). Przemoc wobec dziecka · W sytuacji stwierdzenia w czasie badania ambulatoryjnego lub szpitalnego przemocy pielęgniarka/lekarz umieszcza w dokumentacji (historii zdrowia i choroby) wpis o symptomach przemocy wobec dziecka oraz, jeśli to możliwe, informacje uzyskane od rodzica/opiekuna dziecka. · Uzyskane informacje przekazuje przełożonemu (kierownikowi przychodni, oddziałowej, ordynatorowi). · W sytuacji bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia dziecka przełożony niezwłocznie zawiadamia policję lub składa wniosek do sądu o wgląd w sytuację rodziny lub zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa do prokuratury. · W sytuacji, gdy lekarz uzna, że powrót dziecka do domu może narazić je na krzywdzenie, może podjąć decyzję o zatrzymaniu dziecka w szpitalu. W przypadku takiej decyzji ma obowiązek niezwłocznie powiadomić sąd właściwy dla położenia szpitala wraz z opisem sytuacji i przyczyn podjęcia działań. · Lekarz lub pielęgniarka powinni nawiązać współpracę z pracownikiem socjalnym. Przemoc wobec innych osób · W sytuacji stwierdzenia w czasie badania ambulatoryjnego lub szpitalnego występowania przemocy pielęgniarka/lekarz umieszcza w dokumentacji (historii zdrowia i choroby) wpis o symptomach przemocy wobec pacjenta. · Przeprowadza rozmowę, wywiad lekarski umożliwiający rozpoznanie form przemocy. · Jeśli istnieje niebezpieczeństwo utraty zdrowia lub życia pacjenta, wobec którego stosowana jest przemoc, lekarz zobowiązany jest do podjęcia działań, mających na celu zapewnienie niezbędnej pomocy medycznej. · Uzyskane informacje przekazuje przełożonemu (kierownikowi przychodni, ordynatorowi, dyrektorowi szpitala). · W przypadku stwierdzenia podczas badania lub podejrzenia popełnienia przestępstwa powiadamia policję lub prokuraturę. · Lekarz/pracownik służby zdrowia powinien poinformować osobę, wobec której stosowana jest przemoc, o przysługujących jej prawach i możliwościach uzyskania pomocy od specjalistów z różnych dziedzin, np. prawnika, psychologa, policjanta, lekarza, pedagoga szkolnego, pracownika socjalnego itp., w tym również o formach udzielanej pomocy dzieciom. · Pracownik służby zdrowia, informując o możliwości uzyskania wsparcia, podaje ofierze przemocy informację w formie pisemnej z dokładnym adresem instytucji, aktualnym numerem telefonu oraz nazwiskiem specjalisty mogącego udzielić pomocy. · W przypadku stwierdzenia takiej konieczności lub na wniosek poszkodowanego powiadamia inne służby, np. pomoc społeczną, gminną komisję rozwiązywania problemów alkoholowych. · W sytuacji, gdy ofiara przemocy posiada dzieci, lekarz powinien podjąć działania zmierzające do ich ochrony, tzn. działania określone w punkcie 4. · Na wniosek pacjenta lekarz wystawia zaświadczenie lekarskie o stwierdzonych obrażeniach. · W razie potrzeby lekarz, który stwierdził, że pacjent jest ofiarą przemocy, uczestniczy w spotkaniach zespołu interdyscyplinarnego, wspiera i motywuje ofiarę do podejmowania skutecznych działań zmierzających do ustania zjawiska przemocy w rodzinie |
4. |
Szkoła,
|
Ustawa o systemie oświaty zobowiązuje szkołę do wspomagania wychowawczej roli rodziny oraz zapewnienia opieki uczniom. Krajowy Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie zobowiązuje szkołę do podejmowania działań edukacyjnych na temat szeroko rozumianej przemocy. W przypadku uzyskania informacji, że uczeń, który nie ukończył 18 lat, jest ofiarą przemocy lub przestępstwa, placówka oświatowa powinna uruchomić następujące procedury: · Nauczyciel, pracownik placówki oświatowej, który jako pierwszy otrzymał informację o wystąpieniu zjawiska przemocy w stosunku do dziecka, sporządza odpowiednią notatkę/przekazuje informacje wychowawcy klasy. Informację taką pracownik placówki oświatowej może otrzymać od: – innych uczniów lub ich rodziców, – ucznia – ofiary przemocy w rodzinie, – pracowników innych instytucji (pracownika socjalnego, policji, pielęgniarki środowiskowej itp.), – w wyniku obserwacji, podczas wykonywania obowiązków służbowych. · Wychowawca niezwłocznie informuje pedagoga/psychologa i dyrektora szkoły. · Psycholog/pedagog rozmawia z uczniem. · W sytuacji, gdy zagrożone jest życie lub zdrowie dziecka, placówka oświatowa niezwłocznie zawiadamia policję lub pogotowie. · Pedagog/psycholog/dyrektor wzywa do szkoły rodziców/opiekunów prawnych. Dyrektor w obecności psychologa/pedagoga przekazuje im uzyskaną informację. Przeprowadza rozmowę z rodzicami. · Pedagog/psycholog/dyrektor informuje rodziców o zaistniałej sytuacji i konsekwencjach prawnych krzywdzenia dziecka oraz o spoczywającym na nim obowiązku zawiadomienia odpowiednich organów (ten obowiązek spoczywa na rodzicach, opiekunach lub innych osobach stykających się z dziećmi zgodnie z art. 304 k.p.k. oraz art. 12.1 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie).
· Istotną kwestią pozostaje fakt, że sprawcą przemocy wobec dziecka może być rodzic, opiekun prawny, członek bliższej lub dalszej rodziny, ale także osoba niebędąca członkiem rodziny, lecz pozostająca w jakiejś zależności z dzieckiem, np. nauczyciel, opiekun · Pedagog/psycholog informuje o możliwościach uzyskania wsparcia, podaje rodzicom/opiekunom prawnym dziecka informacje w formie pisemnej z dokładnym adresem instytucji, aktualnym numerem telefonu instytucji mogącej udzielić pomocy. · Psycholog w obecności wychowawcy i dyrektora ustala z rodzicami plan pomocy dziecku oraz zobowiązanie rodziców/opiekunów prawnych dziecka do odbycia konsultacji psychologicznych. · Pedagog/psycholog sporządza opis sytuacji szkolnej i rodzinnej dziecka na podstawie przeprowadzonej z uczniem rozmowy, nauczycielami, wychowawcą i rodzicami. · Pedagog, wychowawca we współpracy z innymi nauczycielami sporządza plan pomocy dziecku i rodzinie w celu zapewnienia bezpieczeństwa. · Jeżeli rodzice odmawiają współpracy lub podjęcia działań proponowanych przez szkołę, dyrektor szkoły niezwłocznie informuje policję i składa zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa do prokuratury lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rodzinnego i nieletnich.
· Psycholog/pedagog/dyrektor kontaktuje się z pracownikiem socjalnym w celu przekazania informacji na temat ucznia i rodziny oraz w celu podjęcia współpracy · Pedagog/psycholog szkolny lub inna osoba wyznaczona przez dyrektora szkoły do udziału w spotkaniach zespołu interdyscyplinarnego zobowiązana jest do monitorowania przebiegu działań pomocowych kierowanych do dziecka/rodziców. · Pracownicy placówek oświatowych czynnie wspierają dziecko oraz rodzinę podczas realizowania planu pomocy. · W sytuacji, gdy uczeń placówki oświatowej, który nie ukończył 18 lat, jest sprawcą przemocy wobec uczniów, pracowników placówki oświatowej lub w stosunku do innych osób, należy niezwłocznie podjąć powyższe procedury postępowania i objąć ucznia/rodzinę pomocą i wsparciem |
PAMIĘTAJ!
Służby i instytucje mają obowiązek zainterweniować, ale to Ty musisz się do nich udać, a nie zostaniesz z problemem sam.